|
Noméanse igual que os alcanos, pero coa terminación en
"-eno". De tódolos xeitos,
hai que seguir as seguintes regras:
·
Escóllese
como cadea principal a máis longa que conteña o dobre enlace.
De haber ramificacións tómase como cadea principal a que conteña o maior número
de dobres enlaces, anque sexa máis curta que as outras.
|
| 3-propil-1,4-hexadieno |
·
Comézase
a contar polo extremo máis preto a un dobre enlace,
co que o dobre enlace ten preferencia sobre as cadeas laterais á hora de nomear
os carbonos, e noméase o hidrocarburo especificando o primeiro carbono que contén
ese dobre enlace.
|
| 4-metil-1-penteno |
·
No caso de que houbera máis dun dobre enlace empréganse
as terminacións, "-dieno",
"-trieno", etc., precedidas
polos números que indican a posición deses dobres enlaces.
|
| 1,3,5-hexatrieno |
|
|
Busca a cadea máis longa que
conteña tódolos dobres enlaces, neste
caso é de 5 carbonos. Numera os carbonos
comezando polo extremo que teña máis preto unha
insaturación, é dicir, un dobre enlace. Marca os radicais e fíxate a que carbonos
están unidos. Nomea os localizadores seguidos dos nomes dos radicais por orde alfabética.
Por último, nomea a cadea principal co prefixo correspondente e terminada en
-eno.
|
|
Escribe a cadea máis longa de carbonos, neste caso 5 carbonos.
Sitúa o dobre enlace no carbono que nos indica o localizador, o 2. Sitúa os radicais sobre a
cadea coa axuda dos localizadores. Completa o esqueleto de carbonos con hidróxenos ata completar
os catro enlaces de cada carbono.
|
